Είναι ωφέλιμο να γίνεται κάποιος σοφός κάτω από την επίδραση της λύπης, είπε ο Αισχύλος. Κάτω από την επίδραση της λύπης θα έρθει το ποθούμενο κοινωνικά...Το ποθούμενο που δεν είναι άλλο από την αλλαγή νοοτροπίας. Όχι σκέψης, όχι ιδεών.
Μια αλλαγή νοοτροπίας η οποία-επιτέλους- να εφαρμοστεί στην πράξη, να μη μείνει στα λόγια. Θα ήταν ίσως επίκαιρο και αναγκαίο να αναφερθώ σε θέματα διοίκησης. Τοπικής και μη. Ιδεολογίαςκαι συμπεριφοράς... Αν και οι γνώμες ποικίλουν και οι συγκρούσεις περισσεύουν (πατριωτισμός, διεθνισμός, πολυπολιτισμικότητα κ.λ.π.) οι απαιτήσεις, εντούτοις, παραμένουν οι ίδιες : ΙΣΟΝΟΜΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ.
Δε θα σταθώ όμως σε αυτά. Έπειτα από λάθη δεκαετιών, όχι μόνο σε τοπικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο, γνωρίζουμε τι πραγματικά είναι αυτό που έχουμε ανάγκη και αξίζει να αγωνιστούμε για να το εξασφαλίσουμε σε μας και στη νέα γενιά. Εκεί που σφάλουμε, είναι στον τρόπο εφαρμογής των ιδεών μας! Είναι επιτακτική η ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας.
Η σκληρή αυτοκριτική, ο εντοπισμός και η ανάλυση των λαθών του παρελθόντος, η προσωπική κάθαρση είναι αυτά που μπορούν να δημιουργήσουν γόνιμο έδαφος για να ανθίσει μια υγιής πολιτικοοικονομική ομάδα.
Δεν μπορούμε να στεκόμαστε επικριτικά στα λάθη που έχουν γίνει στο παρελθόν από τις εκάστοτε κοινωνικές ομάδες, ακόμα και σε θεσμικό επίπεδο, ούτε όμως και να κρίνονται ως αμελητέα επειδή αντιπροσωπεύουν ένα μικρό ποσοστό του συνόλου. Πως θα απαιτήσουμε αξιοκρατία, όταν με την πρώτη ευκαιρία κοιτάμε να βολέψουμε κάποιον δικό μας σε μια θέση που είναι παντελώς ανίκανος να την καλύψει και ταυτόχρονα κατηγορούμε κάθε δημόσιο υπάλληλο ως «βύσμα», «άχρηστο» και «τεμπέλη»;
Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για ισονομία και συγχρόνως να αγνοούμε το νόμο σε θέματα που αφορούν την ΥΓΕΙΑ και την ΑΣΦΑΛΕΙΑ του κοινωνικού συνόλου. Ούτε μπορεί να γίνεται λόγος για δημοκρατία όταν κλείνουμε τα αυτιά στις αγωνιώδεις φωνές των άλλων, επειδή τους θεωρούμε είτε υποδεέστερους, είτε ακραίους είτε- κυρίως- επικίνδυνους για τα συμφέροντα μας...
0 Σχόλια